جلسه نقد و بررسی فیلم "هندی و هرمز" برگزار شد

به گزارش روابط عمومی جهاد دانشگاهی واحد هرمزگان، منصور اخلاقی پور در نشست نقد و بررسی فیلم "هندی و هرمز" در سینما ستاره شهر بندرعباس ضمن تقدیر از کارگردان این فیلم به دلیل انتخاب این موضوع که به یکی از معضلات اجتماعی اخیر در جوامع تبدیل‌شده است، بیان کرد: از انتخاب کارگردان و پرداختن به این سوژه ممنون هستم.

وی  با بیان این‌که جزیره هرمز  جزیره‌ای از تضادها و تناقض‌ها، فرصت‌ها و فرصت سوزی‌ها است، عنوان کرد: در تمام سکانس‌ها می‌توانستیم این موضوع را ببینیم اما از طرفی این موضوع هم مدام نشان داده می‌شد که آینده روشن است.

مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری هرمزگان با اشاره به این‌که این فیلم نشان می‌دهد که ملتی که امید داشته باشند زندگی خود را خواهند ساخت، افزود: جزیره هرمز استعدادهای بسیار زیادی دارد.

وی با بیان این‌که در ایران 30 درصد ازدواج‌ها، ازدواج‌های زیر 18 سال هستند، ادامه داد: 3 درصد از این آمار نیز مربوط به ازدواج مردان زیر 18 سال است.

اخلاقی پور تصریح کرد: 32 درصد ازدواج‌های هرمزگان نیز مربوط به ازدواج در سنین زیر 18 سال است.

وی ادامه داد: این تفکر که ازدواج در سنین کم ممکن است آسیب‌های روحی و اجتماعی را کاهش دهد، اما سؤالی که پیش می‌آید این است که آیا این دو کودک که قرار است ازدواج کنند به بلوغ فکری، جسمی و جنسی رسیده‌اند؟

مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری هرمزگان بیان کرد: فقر در این فیلم به‌خوبی نشان داده‌شده است، درواقع این موضوع درجاهایی که فقر بیشتر است زادآوری نیز بیشتر است.

اخلاقی پور تصریح کرد: خط سیر فیلم به‌خوبی معضلات و مشکلات را نشان داده است.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه هرمزگان گفت: کم پیش می‌آید بگویم فیلم را دوست داشتم اما درواقع" هندی و هرمز" را دوست دارم.

یک جامعه‌شناس با بیان این‌که بهتر بود در نشست نقد و بررسی این مستند در کنار کارشناسان جامعه‌شناس از کارشناسان هنری نیز دعوت می‌شد تا به بیان نظرات خود بپردازند، عنوان کرد: برخلاف این‌که همیشه سعی می‌کنم موشکافانه به‌نقد فیلم‌ها بپردازم این بار به نظرم فیلم ایراد و مشکل خاصی ندارد.

دکتر یاسر رستگار با اشاره به این‌که اوایل فیلم احساس کردم که این مستند نیز مانند مستندات دیگراست، بیان کرد: در سکانس‌های ابتدایی فکر کردم "هندی و هرمز"تنها قرار است به تصویرسازی بپردازد و خرده روایت‌هایی در خود جای دهد.

وی ادامه داد: در سکانس‌های بعدی هرچه جلوتر رفتیم چالش‌هایی که برای این دو شخصیت به وجود می‌آمد کاملاً واقعی بود، البته به نظرم جانمایی برخی سکانس‌ها بهتر بود قبل از ارائه نهایی فیلم در تدوین در مورد آن‌ها تجدیدنظر می‌شد. برای مثال در سکانسی، هندی و هرمز مشغول غذا خوردن هستند که شوخی و طنزی با موضوع لهجه جانمایی شده، در این بخش از فیلم بهتر بود این سکانس کمی قبل‌تر از شروع مشکلات اصلی و اساسی این دو کودک نشان داده می‌شد. در آن بخش از فیلم انتظار داشتیم فضای غم‌انگیز و سراسر دغدغه مندی این دو شخصیت هم چنان باقی بماند.

این استاد دانشگاه افزود:  البته این موضوع که ازدواج دو فرد در سنین کودکی نمی‌تواند از جدیت زیادی برخوردار باشد نیز بی‌تأثیر نیست و قطعاً شوخی‌های لهجه‌ای در این سکانس نشان از عدم پختگی و جدیت این دو کودک است.

رستگار با بیان این‌که موسیقی در بخش‌های مختلف به‌خوبی جای گرفته بود، عنوان کرد: نمایش قسمت‌هایی که هرمز برای دور شدن از مشکلات و دغدغه‌های خود به دریا پناه می‌برد و آرامش می‌گرفت بسیار زیبا بود.

وی با بیان سؤالی مبنی بر این‌که" چرا هرمز از اهالی جزیره نبود و تنها لهجه‌ای جنوبی داشت"، افزود: ممکن است شوخی‌هایی که در قالب لهجه انتخاب‌شده سبب به دست آمدن سکانس‌ها و صحنه‌هایی جالب شده است.

این جامعه‌شناس در خصوص وجوه جامعه‌شناسی فیلم نیز بیان کرد: در گزارش‌های سازمان ثبت‌احوال از ازدواج کودکان با عنوان پیش قصد یاد می‌شود.

رستگار ادامه داد: بیشترین فراوانی در استان‌های خراسان رضوی، آذربایجان شرقی، خوزستان، آذربایجان غربی، اردبیل، سیستان و بلوچستان است. ازدواج‌های زیر 10سال نیز در گزارش‌های سازمان ثبت‌احوال وجود دارد. گاها این دختران 9 و 10 ساله با مردان 40 الی 50 ساله ازدواج می‌کنند.

وی با بیان این‌که هر انسانی از بدو تولد حقوقی دارد تصریح کرد: حق اول حق بقا، حق رشد و تکامل دومین حق هر انسانی و سپس امنیت سومین حق و مشارکت چهارمین حق است.

این جامعه‌شناس عنوان کرد: انتظار می‌رفت در این مستند بیشتر به مشکل ازدواج کودک پرداخته می‌شد و ملموس‌تر می‌شد. شوخی‌ها و خنده‌ها در برخی سکانس‌ها فضا را مثبت می‌کرد و از اهمیت اشتباه بودن ازدواج کودکان می‌کاهید.

رستگار با بیان این‌که هرمز از همان ابتدا تلاش می‌کرد از حق مشارکت خود استفاده کند، ادامه داد: هرمز تلاش می‌کرد در اجتماع باشد و شاغل شود اما سیستم اورا پس می‌زد و مجبور می‌شد کارهای پر ریسک را انجام دهد.

 وی در پایان گفت: به‌طورکلی فیلم توانست چالش ها و پیچیدگی هارا به‌خوبی نشان دهد و مهم ترین پیامد فیلم کودک بیوگی است و به‌خوبی در این فیلم نشان داده شد.

یک تحلیلگر مسائل اجتماعى، نیز در این خصوص گفت: به دلیل تنوع و تفاوت فرهنگی و لهجه متفاوت به نظر می رسد، کارگردان ازسلیقه شخصی خود استفاده کرده است.

محمد احمدی با بیان این‌که "هندی و هرمز" روایت یک زندگی کودکانه ای بود، ادامه داد:  ممکن است بعضی افراد این موضوع را آن تجربه کرده باشند، این فیلم به‌خوبی توانسته بود زندگی دو کودک که باهم ازدواج می‌کنند و معضلاتی برایشان به وجود می‌آید را به نایش بگذارد.

وی با اشاره به این‌که فیلم نقطه ضعف هایی داشت، عنوان کرد: فیلم می توانست از نظر زمانی کوتاه تر باشد، سیر و روند فیلم رد بعضی سکانس‌ها بسیار آرام بود.

این تحلیلگر بیان کرد: گره های چیده شده در فیلم بسیار زیبا بود، اما مناسبات اجتماعی کمرنگ بود.

احمدی افزود: "هندی و هرمز" درواقع به معضلی که کمتر به آن  توجه می‌شود پرداخته بود، امیدوارم چنین فیلم‌هایی بیشتر شود و فیلم‌های کلیشه ای در سینما کمتر شود و سینمای مستقل جان بگیرد.

همچنین کارگردان مستند" هندی و هرمز" با بیان این‌که ایده ابتدایی این فیلم برای من از یک عکس شروع شد، ادامه داد:  در این عکس دختر و پسری که در حجله بودند برای من تأثیر بدی داشت.

عباس امینی با اشاره به این‌که هیچگاه در مورد موضوعی که اطلاعی ازآن ندارم ورود نمی‌کنم، افزود: قطعاً به دلیل فعالت هایی که در مراکز مردم نهاد داشتم سال هاست با معضلات و مشکلات مرتبط با کودکان آشنا هستم و در این نشست قرار نیست چیزی را توجیح کنم بلکه تنها به توضیح اهداف و تفکراتم در ساخت این مستند می پردازم.درک وشناختم در همین حد بود.

وی همچنین تصریح کرد: متوجه شدم بسیاری از بچه‌ها در مناطق مرزی ایران در سن کم ازدواج می‌کنند و زمانی پیش می‌آید که هر دو کودک هستند و در برخی مواقع یک دختر خردسال با یک مرد بزرگسال ازدواج می‌کند یا برعکس؛ زمانی که به همراه حسین فرخزاد که درواقع با هم فیلم‌نامه مشترک می‌نویسیم تحقیقاتی را درباره این موضوع شروع کردیم تحقیقات نشان می‌داد که عمده مطالعات بیشتر روی آسیب‌های بعد از ازدواج بوده و احساس کردم بهتر است از زاویه‌ای دیگر به آن پرداخته شود؛ اینکه تا به حال زندگی دو کودک را کنار هم ندیده‌ایم، اصلا این دو چطور با هم زندگی می‌کنند و اصلا شبیه زن و شوهر واقعی هستند یا نه؟

امینی تصریح کرد: موضوع ازدواج چیزی است که توسط بزرگان مذهبی یا روحانیون توصیه می‌شود. شاید برخی تصور می‌کنند اگر بخواهند بچه‌ای وارد کار خلاف نشود باید خیلی زود زن بگیرد. در صورتی که به نظر می‌آید برعکس است. وقتی به یک بچه چنین مسئولیتی می‌دهند و بچه از پس چنین مسئولیت بزرگی برنمی‌آید، درواقع بیشتر زمینه انحرافش را فراهم می‌کنیم.

وی ادامه داد: نکته بعدی این است که از همان ابتدا دوست داشتم قصه را در منطقه‌ای تعریف کنم که خیلی به لحاظ آموزش‌های فرهنگی غنی نباشد و خیلی نشانی از مدرنیته در آن منطقه نبینیم. درواقع منطقه خلوتی که تمرکز من را بیشتر این دو کودک به خود معطوف کنند تا معماری یا هر چیز دیگری. وقتی جزیره هرمز را دیدم فکر کردم آنجا می‌شود چنین کاری انجام داد و قابلیت‌های تصویری زیادی در اختیارم می‌گذارد، چراکه وقتی در مورد چیزی که مهم‌ترین بخش آن ارتباط جنسی است و نمی‌توانی در مورد آن صحبت کنی، طبعا به دنبال المان‌های تصویری می‌گردی. فکر کردم جزیره هرمز این قابلیت را به من خواهد داد و از المان‌هایی مثل خاک سرخ استفاده کردم و سعی کردم کمی بیان تصویری‌تری پیدا کنم به‌جای آن بخشی که ناخودآگاه مجبور به سانسورش هستم .

کارگردان فیلم مستند"هندی و هرمز" عنوان کرد: اصولا فکر می‌کنم برنامه‌ای برای این نوع فیلم‌ها وجود ندارد، مثل اینکه در سیستم فرهنگی کشوری برنامه این باشد که از این دست تولیدات داشته باشیم .

در این سال‌ها چنین برنامه‌ای در کشور ما نبوده است.

امینی بیان کرد: نکته بعدی نیز این است که در هجمه ساخت فیلم‌های کمدی، فکر نمی‌کنم سینماداران ما دلشان بخواهد چنین فیلمی را نمایش بدهند. از‌این‌نظر هنر و تجربه می‌تواند امکان خوبی باشد اما کافی نیست.

وی در پایان گفت: طبعا حس خوبی دارم که بعد از مدت‌ها فیلمم اکران شده است اما قطعاً هدف من دیدن این فیلم توسط مخاطبان بسیاری است و علاقه‌مندم خانواده‌هایی که دچار این معضل هستند، فیلم را ببینند . از حضور این تعداد بیننده شوکه شدم و انتظار چنین استقبالی را توسط هرمزگانی ها نداشتم.

گفتنی است؛ پس از اتمام نقد و بررسی تحلیگران، حضار به بیان نظرات و سوالات در این جلسه  پرداختند.جلسه نقد و بررسی این فیلم به همت معاونت فرهنگی جهاد دانشگاهی استان هرمزگان برگزار شد.